Temat kompleksowy: Z kulturą za pan brat (06.04 – 09.04.2021)
Wtorek 06.04.2021 r. Temat: W świecie kultury
Cele Dziecko:
- kształtuje wartości dotyczące szeroko rozumianej kultury, w tym kultury osobistej;
- rozwija słownik czynny
- nabywa umiejętności dotyczące używania zwrotów grzecznościowych w życiu codziennym
- wyraża radość z uczestnictwa w zabawach ruchowych
- kształtuje właściwą postawę ciała
- rozwija wiele grup mięśniowych
- rozwija pamięć słuchową
- poznanie nowe pojęcia: kultura masowa, kultura materialna, kultura fizyczna, kultura ludowa;
- czyta globalnie wyrazy: proszę, dziękuję, przepraszam
- „Podaj rękę” – powitanka. Dziecko stoi na dywanie i śpiewają tekst na dowolną melodię lub go recytuje.
Podaj rękę przyjacielu i przywitaj się,
w prawo ukłoń się, w lewo ukłoń się.
Podaj rękę przyjacielu i uśmiechnij się,
dziś mamy dobry dzień.
- „Kulturalny wieczór” – rozmowa o kulturze na podstawie opowiadania.
Kulturalny wieczór
Maciejka Mazan
– Jacuś, pobaw się ze mną – poprosiła Nikola.
Jacuś nie bardzo miał ochotę, ale tego dnia w przedszkolu było mało dzieci i zaczęło mu się
nudzić.
– No trudno – powiedział. – A w co?
– W kulturalny wieczór. Ja będę wielką damą, tak jak moja mama, a ty będziesz moim
narzeczonym.
– Wykluczone – oznajmił Jacuś i zrobił w tył zwrot.
– I zabierzesz mnie do cukierni na tort i ciastka z kremem! – dodała Nikola.
Jacuś Placuś bardzo lubił wszelkie słodycze, a zwłaszcza ciasta.
– A będzie tort czekoladowy? – spytał.
– Co tylko zechcesz – obiecała słodko Nikola.
Więc Jacuś niechętnie wrócił.
– A teraz weź mnie pod rękę – rozkazała Nikola.
– Dlaczego? – jęknął Jacuś.
– Bo tak jest kulturalnie. Poza tym będziemy mówić „proszę uprzejmie” i „dziękuję uprzejmie”,
ponieważ to też jest kulturalne.
Jacuś wziął Nikolę pod rękę i podszedł z nią do stolika.
– I co teraz? – spytał.
– Teraz przychodzi kelner, a my zamawiamy ciastka – wyjaśniła Nikola. – Ja poproszę uprzejmie
cztery rurki, pięć kawałków szarlotki i wuzetkę, ale małą, bo muszę dbać o linię, jak moja mama.
– A ja… – zaczął Jacuś.
– I jeszcze koktajl śmietankowo-truskawkowy! – wpadła mu w słowo Nikola.
– A ja poproszę tort czekoladowy…
– Opowiedz mi, jak ci minął dzień – przerwała mu Nikola.
– Przecież dzień jeszcze nie minął – zdziwił się Jacuś.
– Wiem, ale to kulturalnie tak spytać – oznajmiła Nikola.
– Oho – odezwał się Bobek, który akurat przechodził obok nich. – Jacuś, co robisz?
– Idź stąd – rzuciła Nikola. – Jacuś jest zajęty.
– Jacuś, nie pokopiemy piłki? – spytał Bobek.
– Za moment – wymamrotał Jacuś. – Tylko zjem tort.
Bobek zrobił wielkie oczy.
– Jaki tort? Tu gdzieś dają tort?
– Rany, Bobek! Jak ty wolno myślisz! My się tak bawimy! – wrzasnęła Nikola.
Bobek wzruszył ramionami i poszedł sobie.
– No to jak ci minął ten dzień? – spytała znowu Nikola.
– Tak sobie… – zaczął Jacuś, ale Nikola mu przerwała:
– O, są moje ciastka! Dziękuję, dziękuję uprzejmie!
– A ja chciałbym tort – wymamrotał markotnie Jacuś.
– No już, masz ten swój tort – zirytowała się Nikola i postawiła przed nim plastikowy klocek.
A potem zaczęła udawać, że zjada ciastka, głośno mlaszcząc.
– Wiesz co, Nikola… – zaczął Jacuś, lecz nie skończył.
– Ale pięknie wygląda ten twój torcik! – wrzasnęła Nikola. – Dasz kawałek?
I zanim Jacuś zdążył coś powiedzieć, zabrała mu cały klocek!
Tego było już za wiele. Jacuś potrafił wiele znieść, lecz nie mógł tolerować tego, że ktoś
zabiera mu tort, nawet na niby!
– Dość tego – powiedział i wstał. – Już się nie chcę z tobą bawić.
– Siadaj! – rozkazała Nikola. – Natychmiast siadaj! To, co zrobiłeś, było bardzo niekulturalne!
– To ty jesteś niekulturalna! – zdenerwował się Jacuś. – Mlaszczesz przy jedzeniu, nie słuchasz,
co mówię, ciągle mi przerywasz i obraziłaś mojego kolegę! Dziękuję uprzejmie za taki
kulturalny wieczór!
I poszedł sobie. Postanowił, że nie będzie się już bawić z Nikolą – no, chyba że Nikola zachowa
się kulturalnie i przypomni sobie, że oprócz „proszę uprzejmie” i „dziękuję uprzejmie”
istnieje jeszcze słowo „przepraszam”…
Rozmowa na temat opowiadania. Rodzic zadaje pytania dotyczące tekstu, np.:
W co Nikola chciała się bawić z Jackiem?
Jak w zabawie miały zachowywać się dzieci?
Czy Nikola zachowywała się w sposób kulturalny?
Co zrobił na koniec Jacek?
- „Co to znaczy być kulturalnym?” – burza mózgów. Rodzic zadaje pytanie, dziecko odpowiada, wszystkie odpowiedzi są dobre. Rodzic może je zapisywać na tablicy. Na koniec wraca do tych wszystkich odpowiedzi, systematyzując wiedzę dziecka. Razem tworzą „Kodeks kulturalnych przedszkolaków”.
- Wiem, jak trzeba się zachować w różnych sytuacjach.
- Znam i stosuję zwroty grzecznościowe.
- Słucham rodziców, nauczycieli, wychowawców i wszystkich, którzy ukazują mi prawdę – jestem im posłuszny.
- Współtworzę zasady dobrego zachowania w grupie.
- Podejmuję w grupie zadania służące dobru innych i mojemu.
- Dbam o mienie przedszkola.
- Bawię się i pracuję z każdym.
- Słucham innych, czekam na swoją kolej.
- Praca z KP4.2–3 – rozwijanie umiejętności kulturalnego zachowania się, rozwój społeczny.
- „Nasze zasady” – nauka na pamięć wybranej rymowanki Anny Urszuli Kamińskiej.
Słucham pani
Panią w przedszkolu wszyscy lubimy.
Z nią się bawimy, jej się radzimy.
Świetnie nas uczy, jest taka mądra.
Warto jej słuchać dla swego dobra!
Czekam na swoją kolej
Gdy przed kolegę ktoś się przepycha,
to w końcu kłótnia z tego wynika.
Ja zawsze czekam na swoją kolej,
bo z kolegami w zgodzie żyć wolę!
Sprzątam po zabawie
Choć bawili się od rana,
cała sala posprzątana.
Teraz tu posiedzieć miło.
Brawo, dzieci! Warto było!
Pomagam innym
Kiedy koledze coś idzie źle,
to, jeśli mogę, pomóc mu chcę.
Zawsze tak robię, to nic wielkiego.
On mi pomoże też w razie czego!
- „Koncert muzyczny” – ćwiczenie mięśni grzbietu. Dziecko leży na brzuchu, opiera głowę
na dłoniach, złożonych jedna na drugiej. Na hasło: Koncert! przedszkolak unosi głowę i ramiona
nad podłogę. Dłońmi stuka przed sobą o podłogę – gra na bębenku. Po chwili wraca do pozycji wyjściowej. Ćwiczenie powtarzamy 6–8 razy.
Środa 07.04.2021 r. Temat: W kinie
Cele Dziecko:
- kształtuje szeroko rozumną kulturę, w tym kulturę osobistą
- nabywa wiedzę i umiejętności dotyczące właściwego zachowania się w miejscach publicznych
- wdraża się do odbierania świata poprzez różne zmysły
- rozwija percepcję słuchową
- czyta globalnie wyraz fotel;
- wyraża radości z uczestnictwa w zabawach plastycznych;
- rozwija percepcję wzrokową
- „Podaj rękę” – powitanka. Dziecko stoi na dywanie i śpiewają tekst na dowolną melodię lub go recytuje.
Podaj rękę przyjacielu i przywitaj się,
w prawo ukłoń się, w lewo ukłoń się.
Podaj rękę przyjacielu i uśmiechnij się,
dziś mamy dobry dzień.
- „W kinie” – słuchanie wiersza. W kinie Autor nieznany
Piegowaty Jaś z Radzynia
co sobotę szedł do kina.
Co sobotę wszyscy w kinie
mieli dość Jasiowych minek.
Bo ten piegowaty chłopak
wszystko robił tam na opak,
głośno gadał, jadł, szeleścił,
ze sześć paczek chrupek zmieścił.
Potem czas na popijanie,
puszek z sykiem otwieranie,
tupot nóg i głośne śmiechy,
ależ Jasio miał uciechę!
Jaś się dziwił, że dziewczyna
żadna nie chce z nim do kina.
A koledzy też nie chcieli,
widząc Jasia osłupieli…
Pewnej soboty bez jego wiedzy
usiedli za nim jego koledzy,
jedli i pili głośno chrząkając,
i Jasiowi w fotel często stukając.
Jasia Pieguska złość już rozsadza!
A widzisz Jasiu, jak to przeszkadza…
„cicho” – wyszeptał – „film oglądajcie…”
I w oglądaniu nie przeszkadzajcie.
Rozmowa na temat wiersza. Rodzic zadaje pytania dotyczące tekstu, np.: Gdzie co sobotę chodził Jaś? Co on tam robił? Czy to było właściwe zachowanie? Co się stało pewnej soboty? Czy zachowanie kolegów przeszkadzało Jasiowi?
- „Jak należy kulturalnie zachować się w kinie?” – zabawa dydaktyczna. Rodzic mówi zdania, dziecko ma określić, czy to jest właściwe, czy też niewłaściwe zachowanie. Dziecko ma uzasadnić, dlaczego tak myśli. Przykładowe zdania: W kinie jemy chipsy i głośno szeleścimy torebkami; W kinie spokojnie oglądamy film, nie komentując sytuacji; W kinie kładziemy nogi na fotel sąsiada, bo tak jest nam wygodnie siedzieć; W kinie siadamy wygodnie, ale tak, aby nikomu nie przeszkadzać; W kinie jemy i pijemy, głośno chrząkając.
- „Przedmioty z woreczka” – zabawa słuchowa. Rodzic wkłada do woreczka przedmioty, które mogą się kojarzyć z jakąś bajką lub filmem dla dzieci. Dziecko losuje przedmiot z worka i tylko za pomocą dotyku określa, co to jest. Następnie wymyśla, z jakiego filmu lub bajki może pochodzić dany przedmiot. Rodzic jeszcze raz prezentuje przedmioty z woreczka i prosi, aby dziecko wymówiło nazwy tych przedmiotów. Pyta, czy dziecko słyszy jakieś podobieństwo. Następnie prosi, aby ułożyć w jednym miejscu te, których nazwy zaczynają się głoską f. Na koniec dziecko je liczy.
Środki dydaktyczne: woreczek, przedmioty związane z jakąś bajką lub filmem dla dzieci, w tym przedmioty, których nazwy rozpoczynają się głoską f: foka pluszowa, fasola, falbanka, fala, fujarka, fontanna,
- „W fotelu kinowym” – zabawa słuchowa. Rodzic prosi, aby dziecko wygodnie usiadło jak w fotelu kinowym i aby podało nazwy przedmiotów przedstawionych na obrazkach. Następnie dziecko liczy sylaby w poszczególnych słowach, wskazują głoskę na początku. Środki dydaktyczne obrazki: fotel, foka, fajka, fortepian, fontanna, farby
„Zatrzymujemy film” – zabawa ruchowa. Dziecko poruszają się po pokoju według rytmu podanego przez rodzica np. na bębenku. Podczas przerwy w muzyce staje nieruchomo – jak zatrzymana klatka filmu. Środki dydaktyczne: bębenek
- Praca z Kartą Pracy – rozwijanie percepcji słuchowej, czytanie globalne wyrazu fotel.
Środki dydaktyczne: Karta Pracy, kredki
„Plakat do mojego ulubionego filmu” – zabawa plastyczna. Rodzic przygotowuje dla dziecka: kartkę formatu A3, kredki pastele, ołówek, mazaki. Dziecko rysuje postacie ze swojego ulubionego filmu, rodzic może pomóc w napisaniu nazwy filmu na kartce. Na koniec dziecko wspólnie z rodzicem przygotowuje wystawę prac. Środki dydaktyczne: kartka formatu A3, kredki pastele, ołówek, mazaki
Czwartek 08.04.2021 r. Temat: W teatrze
Cele Dziecko:
- kształtuje wartości dotyczące szeroko rozumianej kultury, w tym kultury osobistej;
- poznaje pojęcia związanych z teatrem: scena, widownia, aktor, rekwizyty, dekoracja, kostiumy;
- rozwija umiejętności przeliczania w zakresie 8,
- rozwija percepcję wzrokową
- rozwija małą motorykę
- wyraża radość z uczestnictwa w zabawach plastycznych
- „Pętelki” – nauka piosenki. Dziecko siedzi na dywanie i uważnie słucha piosenki. Następnie rodzic ponownie ją odtwarza, recytując tekst piosenki. Prosi dziecko, aby powtarzało ją, rysując palcami w powietrzu pętelki, przy każdej zwrotce inne. Na koniec dziecko wspólnie z rodzicem śpiewa rytmicznie, poruszając palcami. Środki dydaktyczne CD
Pętelki
sł. i muz. Maria Zofia Tomaszewska
Emilka ma kurtkę, kupiła ją mama. //
Dziewczynka nie lubi swej nowej kurteczki. //
By zapiąć ją, musi zakładać pętelki, //
bo kurtka ma małe, drewniane kołeczki. //
Emilka codziennie się trudzi ogromnie, //
by równo założyć tych kilka pętelek, //
bo jeśli nie zapnie kołeczków dokładnie, //
to wiatr ją przewieje i złapie kaszelek. //
„Pętelki” – ćwiczenie komunikacji. Dziecko siedzi na dywanie rodzic pyta: Co oznacza słowo pętelka i zwrot złapać kaszelek? Jak ma na imię dziewczynka z piosenki? Co było dla niej trudne? Dziecko udziela odpowiedzi. Następnie dziecko zamyka oczy i zastanawia się, co sprawia mu ogromny trud. Rodzic rzuca piłkę do dziecka a ono opowiada o tym. Wspólnie zastanawiają się nad rozwiązaniem problemu. Dziecko otrzymuje po 3 klocki i układa je przed sobą w szeregu. Wspólnie z rodzicem dzielą słowa z piosenki na sylaby (najpierw 2-sylabowe, potem 3-sylabowe) – wyciągają ułożone równolegle dłonie do przodu i zamachem rąk „odcinają” kolejno sylaby. Następnie układają odpowiednią liczbę klocków. Na koniec dziecko dobierają się w parę z rodzicem. Dziecko będzie palcem wskazywało jakąś część twarzy, a rodzic będzie dzielił jej nazwę na sylaby i układał w szeregu tyle klocków, ile jest sylab. Po chwili dziecko i rodzic zamieniają się rolami.
Środki dydaktyczne: klocki
- „Po co jest teatr” – słuchanie wiersza Joanny Kulmowej.
Po co jest teatr
Joanna Kulmowa
Ta drabina to schody do nieba,
a ta miska pod schodami to księżyc.
Tamten miecz to zwyczajny pogrzebacz,
a z garnków są hełmy rycerzy.
Ale kto w te czary nie uwierzy?
To jest teatr.
A teatr jest po to,
żeby wszystko było inne niż dotąd.
Żeby iść do domu w zamyśleniu,
w zachwycie.
I już zawsze w misce księżyc widzieć…
Rozmowa na temat utworu. Rodzic zadaje pytania dotyczące tekstu, np.: O jakim miejscu opowiada wiersz? Co niezwykłego dzieje się w teatrze? Po co jest teatr?
- „Liczymy w parach” – zabawa matematyczna. Dziecko dobiera się w parę z rodzicem. Para ma do dyspozycji komplet 10 liczmanów, kartki z liczbami od 1 do 8. Rodzic układa zadanie do wykonania dla dziecka, które wykonuje je za pomocą liczmanów.
Środki dydaktyczne: 10 liczmanów, kartki z liczbami od 1 do 8
- Praca z Karcie pracy – przeliczanie elementów, odzwierciedlanie liczby za pomocą symboli. Rozwijanie percepcji wzrokowej.Środki dydaktyczne: Karta Pracy, kredki Praca w Zeszycie grafomotorycznym – rysowanie obrazka po kropkach i po śladzie. Rozwijanie sprawności grafomotorycznej. Środki dydaktyczne: Zeszyt grafomototycznym
- „Kukiełka z łyżki drewnianej” – zabawa plastyczna. Rodzic gromadzi dla dziecka: jedną drewnianą łyżkę, włóczkę, kokardki, klej, piankę kreatywną lub ścinki tkanin, folię samoprzylepną, drut kreatywny, nożyczki. Dziecko ozdabia drewniane łyżki tak, aby powstały postaci – dokleja włosy, elementy twarzy, ubranie. Z drutu kreatywnego tworzy ręce.
Środki dydaktyczne: jedna drewniana łyżka, włóczka, kokardki, klej, pianka kreatywna lub szmatki, folia samoprzylepna, drut kreatywny, nożyczki
- „Zabawa w teatr” – zabawy dowolne dziecka z wykorzystaniem zrobionych kukiełek.
Piątek 09.04.2021 r. Temat: Na koncercie
Cele Dziecko:
- Kształtuje właściwą postawę ciała;
- rozwija wiele grup mięśniowych
- kształtuje wartości dotyczące szeroko rozumianej kultury, w tym kultury osobistej
- rozwija poczucie rytmu
- rozwija percepcję wzrokową
- rozwija słuch fonematyczny
- nazywa instrumenty muzyczne
- „Pętelki” – kontynuacja nauki piosenki. Dziecko siedzi na dywanie i uważnie słucha piosenki. Następnie rodzic ponownie ją odtwarza, recytując tekst piosenki. Prosi dziecko, aby powtarzało ją, rysując palcami w powietrzu pętelki, przy każdej zwrotce inne. Na koniec dziecko wspólnie z rodzicem śpiewa rytmicznie, poruszając palcami.
Środki dydaktyczne: CD
Pętelki
sł. i muz. Maria Zofia Tomaszewska
Emilka ma kurtkę, kupiła ją mama. //
Dziewczynka nie lubi swej nowej kurteczki. //
By zapiąć ją, musi zakładać pętelki, //
bo kurtka ma małe, drewniane kołeczki. //
Emilka codziennie się trudzi ogromnie, //
by równo założyć tych kilka pętelek, //
bo jeśli nie zapnie kołeczków dokładnie, //
to wiatr ją przewieje i złapie kaszelek. //
„Grzeczne słówka” – osłuchanie z piosenką.
Grzeczne słówka
sł. Agnieszka Galica, muz. Danuta i Karol Jagiełłowie
Już od taty i od mamy,
te trzy słowa dobrze znamy,
które bardzo ważne są dla wszystkich z nas.
Te magiczne słowa trzy,
pewnie znasz je także ty,
używajcie ich na co dzień, proszę was.
Ref.: Przepraszam, proszę, dziękuję,
to zwykle w życiu skutkuje,
niech dobre więc wychowanie,
na zawsze z tobą zostanie. (bis)
Ludzie dobrze wychowani,
tak mówiła nasza pani,
i to prawda, sprawdziliśmy, wierzcie mi,
te trzy słowa dobrze znają
i ich ciągle używają,
więc nie zapominaj o nich także ty.
Ref.: Przepraszam, proszę, dziękuję…
Przestaliśmy już być mali,
więc będziemy nauczali,
jak używać tych magicznych, pięknych słów.
Aby świat był dużo lepszy,
ludzie stali się grzeczniejsi,
by obyczaj ten zagościł u nas znów.
Ref.: Przepraszam, proszę, dziękuję…
Dziecko aktywnie słucha piosenki. Siedzi wygodnie i wykonuje dowolne ruchy górną częścią tułowia, rękami, głową. Rodzic rozmawia z dzieckiem na temat treści piosenki. Przedszkolak stara się odpowiadać na pytania rodzica, cytując jej tekst. Dziecko realizuje rytm piosenki, klaszcząc, tupiąc, wybijając rytm na woreczkach dwiema złączonymi rękami, ręką wiodącą, ręką drugą i znowu ręką wiodącą. Dzieli zdania z piosenki na wyrazy i stukają dłonią o podłogę tyle razy, ile jest wyrazów w danym zdaniu. Następnie dokonuje analizy i syntezy słuchowej wybranych wyrazów – wyklaskuje i liczą sylaby.
Środki dydaktyczne: CD2.21, woreczki
- „Jaki to instrument” – zagadki słuchowe. Rodzic prezentuje dziecku 4 instrumenty muzyczne:
tamburyno, bębenek, grzechotka, dzwonki. Za parawanem gra na każdym z nich lub odtwarza dźwięki z magnetofonu lub telefonu w zmienionej kolejności, zadaniem dziecka jest odgadnąć, na jakim instrumencie gra rodzic lub jaki dźwięk odtwarza rodzic. Najpierw brzmi jeden instrument, później mogą brzmieć dwa po kolei, a jeszcze później trzy – w różnych kombinacjach.
Środki dydaktyczne: tamburyn, bębenek, grzechotka, dzwonki lub dźwięki instrumentów z magnetofonu lub telefonu
- „Wesołe instrumenty” – zabawa ruchowa. Dziecko poruszają się po dywanie w rytm bębenka, na dźwięk tamburyna robi przysiady, na dźwięk dzwoneczków podskakuje.
Środki dydaktyczne: tamburyn, bębenek, dzwonki
- Praca z karta pracy – ćwiczenia w wycinaniu. Rozwijanie percepcji wzrokowej, rozwijanie słuchu fonematycznego, nazywanie instrumentów muzycznych.
Środki dydaktyczne: karta pracy, nożyczki, klej, kredki
- Na koncercie” – zabawa dydaktyczna. Rodzic prezentuje dziecku dwa fragmenty filmów z koncertów: muzyki rockowej i muzyki klasycznej. Zadaniem dziecka jest określić, czym różnią się te dwa koncerty, na jakich znanych im instrumentach grali muzycy oraz jak należy się zachować na jednym, a jak na drugim koncercie.
Środki dydaktyczne: dwa fragmenty filmów z koncertów: muzyki rockowej i muzyki klasycznej.
- Praca w zeszycie grafomototycznym – rozwijanie sprawności grafomotorycznej. Rysowanie obrazka po śladzie, szukanie właściwego cienia. • zeszyt grafomototyczny, kredki